افسانه دونگ یی

تا حدود یکماه پیش هروقت Dong Yi از تلویزیون پخش میشد، اصلا تحویلش نمی گرفتم و حتی خانواده رو سرزنش می کردم که چرا وقتشون رو پای سریال کره ای هدر می دهند. زیاد اهل سریال نیستم (یعنی کلا هیچ سریالی نمی بینم!) و اولین و آخرین سریال کره ای که دیدم سریال جومونگ بود. سریال جومونگ با اینکه اواخرش یه مقدار ضعیف شده بود و مثل اوایلش کشش نداشت تا آخر دیدم. یادمه اون روزا به خاطر دیدن این سریال از طرف دوستانم مخصوصا دوستان اینترنتیم سرزنش و توبیخ میشدم! چه بسیار حرف ها و تمسخرها که نشنیدیم. 

جومونگ رو با تمام ضعف ها و کم و کاستی هایی که داشت هنوز دوست دارم و یکی از بهترین تجربه های سریالیم بود.

خب بریم سر اصل مطلب. یه شب داشتم از تو اتاق رد میشدم و حس کنجکاوی ام همراه با ظهور این عبارت در ذهن: [یه بار امتحانش کن، یه قسمتش رو ببین شاید خوشت بیاد.] باعث شد که در کنار خانواده بشینم و افسانه دونگ یی رو تماشا کنم. من شانس اینو نداشتم که سریال رو از قسمت اول ببینم و دیدن یکی از شاهکارهای عالم سریال با دوبله فارسی شاهکارتر رو از دست دادم. در حال حاضر که داره از شبکه 3 هر شب پخش میشه حدود 15 قسمتش رو دیده ام. الان تصمیم گرفتم پکیج کامل سریال رو دانلود کنم و با اشتیاق به تماشای قسمتهایی که از دست دادم بشینم. داستان خیلی نفس گیر و هیجان انگیزی داره و ریتم پرتنش داستان که دائما مخاطب رو با فراز و نشیب های پی در پی رو به رو میکنه کاملا با فرم کلی آرام سریال در تضاده و همین تضاد داستان پرسرعت با فرم بیرونی کم سرعت اونو به اثر ویژه ای تبدیل کرده. سریال جذابیه و به همه توصیه میکنم اونو تهیه کرده و ببینند.