بچۀ هالیوود؛ کتابی قیمتی برای عشاق سینما

هیچوقت اهل کتاب خوندن نبودم. به جز یکی دوتا کتاب تا حالا هیچ کتابی رو تا تهش نخوندم. مجله چرا، مجلات زیادی رو تموم کردم اما کتاب نه! این کتاب «بچۀ هالیوود...» رو اخیرا خریدم و دلم میخواد صدبار از اول تا تهش بخونم. بعضی از بخش هایش را چندبار خوندم. بعضی جاهاش واقعا کیف کردم. ترجمه کتاب کار پرویز دوائی ـه و بسیار دلچسب و روان هست. پرویز دوائی قدیما درباره فیلم ها می نوشته و یه عشق فیلم به تمام معناست. اوایل دهه 50 شمسی به شهر پراگ پایتخت کشور چک سفر کرده و هنوز اونجا زندگی میکنه. از الان دلم میخواد کتاب هایی که ایشون مولف شون بوده رو هم بخونم. خلاصه خوندن «بچۀ هالیوود» شدیدا توصیه میشه!

متن پشت جلد کتاب از قول مترجم:

...ترجمۀ کتابی به اسم اصلی Growing up in Hollywood که رابرت پریش نوشته، که رابرت پریش از بچگی در هالیوود بزرگ شده، که از بچگی توی فیلم ها بازی می کرده، که بعدا شده مونتور فیلم، و بعدا شده کارگردان فیلم، با فیلم هائی مثل دشت ارغوانی، آتش زیرین، فریادکن خطر، سرزمین شگفتی انگیز، به شیوۀ فرانسوی و اینها.
کتابی که به قولی "بهترین دفتر خاطراتی که راجع به شهر سینما نوشته شده" (لوس آنجلس تایمز)، "اثری روشنگر و لذت بخش" (ایروین شا) و "یکی از لذت بخش ترین، فاش کننده ترین و با محبت ترین خاطره ها" (هالیوود ریپورتر) است.

کتاب سه قسمت است به طور کلی: قسمت اول مربوط به خردسالی نویسنده است، از هفت سالگی به بعد، شروع اقامت خانواده اش در هالیوود و شرکت او به عنوان سیاهی لشکر در فیلم ها.
قسمت دوم دوران نوجوانی است، که باز مقداریش مربوط به کار بازیگری اوست، در نقش های ناچیز، و بعد شروع کارش در مونتاژ فیلم.
قسمت سوم خاطرۀ فعالیت های جدی او به عنوان متصدی مونتاژ است، و رسیدن به بالاترین مقام در این حد (و بردن جایزۀ اسکار) و بعد شروع کارگردانی فیلم.

بارزترین جنبۀ این کتاب شرح برخوردها و همکاری نویسنده است با بعضی از مشاهیر سینما، منجمله چارلی چاپلین، رائول والش، رابرت راسن و جان فورد، که در کتاب جای بیشتری دارد، که جان فورد خود به کلی مقولۀ دیگری است...

پی نوشت: فایل pdf کتاب برای دانلود موجود است اما هرگز لذت خواندن کتاب واقعی و لمس ورق های کاغذ رو با کتابخوانی مجازی عوض نکنید!

- از سایت fardabook میتونید تهیه کنید.

(2014) Teenage Mutant Ninja Turtles

7/10

با تمام خوبی هایی که فیلم داره اما در شخصیت پردازی ضعیف ِ. هرچند لاک پشت های نینجا در اصل باید یه سریال باشه به خاطر سبک داستان زنجیره ای و متصل به همی که داره و خیلی سخته در قالب یه فیلم یک ساعت و نیم ِ چهار شخصیت اصلی داستان رو کاملا معرفی کرد. مثلا من انتظار داشتم لئوناردو به عنوان لیدر گروه بیشتر در مبارزات تن به تن ظاهر بشه و از شمشیر کاتانا بیشتر استفاده کنه(میشه گفت اصلا از شمشیرش استفاده نکرد!). حتی توقع داشتم رافائل به خاطر خشونت افسارگسیخته و قدرت بدنی بالایی که داره در مبارزات حریفاش رو واقعا لت و پار میکرد. یا حتی از میکل آنجلو مبارزات ظریف و هنرهای رزمی به اون شکل ندیدم و سلاح نانچیکو اش رو که سلاحی هنری و موزون شناخته میشه به اون شکل قابل انتظار استفاده نکرد.
حالا که سازندگان تونستند 4 لاک پشت رو اینقدر خوب و طبیعی دربیارند که برای یه فیلم مناسبه، ایکاش با همین تیم به فکر ساخت یه سریال می افتادند. چه ایرادی داره؟ وقتیکه این همه پول برای سریال های بعضا ضعیف آمریکایی داره هدر میره، یه امتحانی میکردند و سریالی با محوریت لاک پشت های نینجا می ساختند. با وجود سود 3 برابری فیلم در جهان و استقبال طرفداران لاک پشت های نینجا، ساخت سریال اونقدرها هم غیر منطقی نیست. به عنوان یکی از طرفداران دوآتیشه Ninja Turtles همچین آرزویی دارم.