اذان حسینعلی شریف
هروقت این اذان رو می شنوم یه حس خاصی بهم دست میده. حس بودن در مدینه و مکه. حس سفری به گذشته و زندگی کردن در 1400 سال پیش و بودن در کنار حضرت محمّد (ص) و یارانش. یه حس غریب همراه با اشک در چشم. خیلی این اذان مهربان ه. انگار ندای رحمان و رحیم بودن خداست. دعوت به سوی حق و اطاعت از خالق یکتاست. این اذان خیلی عمیق ه. به عمق و ژرفای تمام اسلام. این صدا یه صدای وحی گونه و آسمانی ه. خیلی این اذان رو دوست دارم..
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد