Shanghai Nights
Shanghai Nights

Shanghai Nights

Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows


یعنی میتونه بعد از سالها دوباره سری بازی های پرشکوه لاک پشتهای نینجا رو احیا کنه و خاطرات خوب گذشته رو که از کنسول های میکرو و سگا داشتیم زنده کنه؟ البته این توقع بسیار زیادیه چرا که احیا و ایجاد نوستالژی در زمان حال کاری بس دشواره. محبوبیت بالای بازی «The Hyperstone Heist» در بین بازیبازها و جذابیت بسیار بالای نسخه قدیمی تر کنسول نینتندو (میکرو) با نام «The Manhattan Project»، کار رو برای سازندگان بازی های بعدی کنسول های مدرنی چون پلی استیشن و ایکس باکس سخت کرد و این کنسول های جدید با اینکه از نظر سخت افزاری بسیار مجهزتر از کنسول های قدیمی بودند اما در رقابت با نسخه های قدیمی سگا و میکرو شکست خوردند و نتوانستند از زیر بار سنگین نوستالژی ای که توسط نسخه های قدیمی در دل بازیبازها ایجاد شده بود به سلامت بیرون بیایند. جالب اینجاست که با وجود کارت گرافیک ضعیف میکرو، بازی نینجا ترتلز (آرکید گیم و پروژه منهتن) بسیار با کیفیت بود و گیم پلی قابل قبولی داشت. شرکت Konami پرچم دار این نوستالژی ها بود و یکه تاز در عرصه ساخت سری بازی های نینجا ترتلز. حتی برای عنوان کمتر شناخته شده ای چون Tournament Fighters هم رقیبی پیدا نشد و تا سالها این عنوان از سری «Teenage Mutant Ninja Turtles» بهترین بازی فایتینگ کنسول میکرو شناخته میشد و هیجان نابی که به بازیباز تزریق می کرد با عنوان شاخی چون «Mortal Kombat» سگا قابل مقایسه بود. با این اوصاف کار برای شرکت اکتیویژن خیلی سخت است. آیا «Out of the Shadows» هم به سرنوشت TMNT چند سال پیش دچار می شود و بازیبازهای منتظر و مشتاق را ناامید خواهد کرد؟ آیا این هم فقط یک عنوان ضعیف تجاری است و به صورت حرفه ای بر رویش کار نشده است؟ البته تریلر بازی که چیز دیگری نشان می دهد و تا حدودی خیال طرفداران ترتلز را راحت کرد. باید تا دوهفته دیگر که بازی در جهان منتشر می شود منتظر ماند. به امید بازگشت خاطرات خوب گذشته و به امید شکوفایی و درخشش دوباره سری بازی های Teenage Mutant Ninja Turtles.


تریلرها رو در یوتیوب تماشا کنید:

Leonardo Trailer
Michelangelo Trailer

Call of Duty: Black Ops 2 - Zombies



گیم محبوب و مشهور ندای وظیفه که هر سال نسخه جدید آن توسط شرکت تریارچ ساخته شده و به وسیله شرکت اکتیویژن معروف منتشر می شود، چند روز پیش نسخه شماره 9 آن که دنباله ای بود بر نسخه 7، با نام عملیات سیاه 2 (Black Ops 2) روانه بازار شد و به خانه بازیبازها آمد. این بازی بر روی دو کنسول PS3 و Xbox360 در روز اول عرضه خود (2 روز پیش)، با  8 میلیون نسخه فروش رکورد زد. من هیچوقت طرفدار سری Call of Duty نبوده ام و هیچکدام از عناوین این سری را تمام نکرده ام اما نسخه 7 آن (Black Ops) یه مود اضافی در بخش سوروایولش داشت که خیلی جذاب بود و همیشه اونو بازی می کردم. اسم این بخش بونوس بازی زامبی بود. بازیباز در این بازی باید با نازی های آلمانی زامبی نما می جنگید و درون حالت Survival گونه مراحل بازی باید زنده میماند تا به مراحل بعدی صعود کند. اساسا اینگونه حالت ها که Survival نیز شامل آن می شود هبچ هدف خاصی ندارند و غیر از هیجان شدید و خفنی که منبعث از تلاش برای حیات و زنده ماندن است چیزی نصیبمان نمی شود. بازی های زیادی برای انتقال هیجان به بازیبازها این Bonus ها را درون عناوینشان قرار می دهند و این یک سنت قدیمی است. بازی معروف «Driver» که برای کنسول  پلی استیشن (PS1) عرضه شد و با آن خاطرات زیادی دارم یکی از آنهاست که داخلش بخش Survival وجود داشت؛ در این بخش از دست هزاران پلیس دیوانه فرار می کردیم و می بایست ماشین خود را در میان هجوم ماشین های پلیس با آن آژیرهای گوش نواز از خرابی و آسیب حفظ می کردیم و زنده می ماندیم. به این ترتیب بخش زامبی بلک آپس نیز همین سنت را حفظ کرده بود و خود را به هر دری می زدیم تا در میان هزاران زامبی که به سمت ما حمله می کردند نجات پیدا کنیم. درون این بخش که واقعا سرگرمی مورد علاقه من بود (با اینکه اصلا از زامبی ها و آثار سینمایی مرتبطشان خوشم نمی آید) بازیباز به معنای واقع کلمه آدرنالین خونش بالا می زد و نهایت هیجان را تجربه می کرد مخصوصا اگر آن را دو نفره با دوست یا برادرش بازی می کرد. بازی در مرحله اول از حالت آسان با آمدن تنها 4 یا 5 زامبی به سالن آمفی تئاتر آغاز می شد و با داشتن یک کلت و یک چاقو کارمان را شروع می کردیم. بازی در ادامه و با گذشت مراحل هرچه جلوتر می رفت سخت تر می شد و تعداد زامبی ها بیشتر و بیشتر می شد و کشتنشان هم به خاطر تعداد زیادشان و هم به خاطر بالا رفتن قدرت بدنیشان سخت تر می شد. و البته این شانس را داشتیم تا با جمع آوری امتیاز (پول) اسلحه های قوی تر خریداری کنیم و با همان امتیازها از نوشابه های مخصوص مثل نوشابه انرژی زا برای دیرتر مردن و یا نوشابه ای که سرعت تیر زدن و تعویض خشاب را افزایش می دهد استفاده کنیم. همه این مزایا در کنار ترس از کشته شدن به وسیله زامبی هایی که مثل مور و ملخ از در و دیوار به سمت ما حمله ور می شدند، کمک می کرد تا بیشتر حس دلهره و هیجان واقعی به ما منتقل شود. حسی که به نوعی قدرت طلبی درونی را درپی داشت که تا کجا می توانیم پیش برویم و از پس این مخمصه برآییم و زنده بمانیم. در شرایطی بازیباز می توانست زنده بماند که از سوی زامبی ها بیشتر از 2 ضربه نمی خورد و این زنده ماندن با خوردن نوشابه های انرژی زا تا دو برابر افزایش می یافت. و در نهایت هدف از این بازی و کلا حالت Survival تمام بازی ها، رکورد زنی تا مراحل بالا بود. مراحلی که بی نهایت اند.


این توضیح و مقدمه در جهت آشنایی آن دسته از خوانندگان عزیز بود که هنوز این عنوان را بازی نکرده اند. هدف این پست قطعا معرفی نسخه جدید زامبی بلک آپس 2 است! در این سری زامبی که چند روز پیش آن را خریدم و همانطور که در ابتدای پستم اشاره کردم به تازگی در سراسر جهان منتشر شده است، المان ها و قابلیت های جدیدی به گیم پلی و ساختار کلی اثر اضافه شده که بازی را به کوهی مرتفع و شکست ناپذیر تبدیل کرده که هرگز تخریب نشود و تا سال ها بی رقیب باقی ماند. این نوشته کوتاه هرگز نمی تواند عظمت و شگفتی پایان ناپذیر زامبی بلک آپس 2 را توصیف کند. بازی ای که بیشتر به هنر جاودان شباهت دارد تا بازی! این سری سازندگان تحولات وسیعی درون بازی ایجاد کرده اند و زامبی این سری به مراتب هیجان انگیزتر و لذت بخش تر از سری قبل است.

 


مرحله ترانزیت (Tranzit) که مرحله ماجراجویی/ سوروایول بخش زامبی است همان چیزیست که بازیبازها سالها منتظرش بودند و دقیقا همان چیزیست که در رویای خود می دیدیم! و اکنون رویا و آرزوی ما، آرزوی همه آنها که به دنبال هیجان حقیقی در زندگیشان می گشتند، که به دنبال دیدن آدرنالین خونشان وقتی بالا می زد با چشمانشان بودند، به حقیقت پیوسته است. سازندگان سری ندای وظیفه کاری شگفت و نشدنی کرده اند. واقعا وقتی وارد مرحله ترانزیت زامبی ها می شوید حس می کنید مانند فیلم های فانتزی به داخل تلویزیون رفته اید و خودتان شخصیت های درون بازی شده اید و برای نجات جانتان در مقابل زامبی ها تلاش می کنید. ترانزیت نام همان اتوبوس قدیمی درون بازی است که با شروع بازی به ایستگاه اول و کنار سالنی که درون آن هستید می آید و با بوق خود اعلام وجود می کند. راننده ترانزیت یک ربات با شمایل زامبی هاست که کلاه مخصوص راننده های اتوبوس بر سر دارد و سخنگوست. زمانی که درون سالن هستیم و به سمت زامبی ها شلیک می کنیم باید حواسمان جمع باشد که ترانزیت آن محل را ترک نکند و ما را تنها نگذارد. ترانزیت هربار قبل از ترک کردن محل سه بار پشت سر هم بوق می زند به این معنی که مسافران سوار شوند، داریم میریم! بعد از این سه بار بوق ترانزیت شروع به حرکت کرده و بازیباز در حالی که با انبوه زامبی ها در حال جنگ و نبرد است باید به سرعت سوار آن شود وگرنه با رفتن ترانزیت او در محل جا مانده و باید منتظر برگشت دوباره ترانزیت بعد از طی چند ایستگاه دیگر بماند؛



در این حال خطراتی که بازیباز را تهدید می کند دو چیز است: 


1. با سوار نشدن ترانزیت، باید در یک محل بمانیم و با زامبی هایی که تعدادشان لحظه به لحظه زیاد می شود مبارزه کنیم. به دلیل وجود یک سری موجودات شبح گونه و موذی (که جزء خانواده زامبی ها نیستند) درون خیابان ها و جاده ها، امکان پیاده روی و دویدن درون خیابان وجود ندارد و این راه ها فقط به وسیله ترانزیت قابل طی کردن هستند. این موجودات به سر و صورت چسبیده و با چنگ زدن به صورت جان را می گیرند و کشنده هستند. کشتنشان هم خیلی سخت تر از کشتن زامبی ها است.


2. از دست دادن اسلحه و تفنگ های جدید و نوشابه های انرژی زایی که در مکانها و ایستگاه های بعدی وجود دارند و دسترسی به آنها فقط توسط ترانزیت ممکن است.

اینچنین است که لحظه ای که ترانزیت بوق می زند هیجانی شدید به خاطر ترانزیت سواری و خلاصی از سیل زامبی ها به آدم دست می دهد. این همان هیجان رویایی بود که صحبتش را کردم. چند شب پیش وقتی در حال بازی کردن بودم، زمانیکه به درون ترانزیت در حال حرکت پریدم و در حالیکه پشت سرم صدها زامبی بود که شیون کنان و فریاد کشان به سمت ترانزیت می آمدند، یک هیجان ناب و تکان دهنده را تجربه کردم. هیجانی که با آویزان شدن زامبی ها از ترانزیت در حال حرکت و داخل آمدنشان به درون ترانزیت چند برابر می شود. آفرین به سازندگان این بازی به خاطر خلق این هیجان/ دلهره ناب و اوریجینال.



تریلر رو در یوتیوب میتونید تماشا کنید:

!Black Ops 2 ZOMBIES\ Gameplay Trailer