The Expendables 2

7/10

قهرمان های پیر، گیرافتاده در دام داستانی بی مصرف

این سری انتظاراتم از این فیلم بیشتر بود. با تغییر کارگردان و سبک فیلمسازی و سپردن سکان به سایمون وست خیلی به این فیلم امیدوار بودم. سایمون وست پیش از این سابقه ساخت اکشن  قابل قبولی به نام هواپیمای محکومین (Con Air) رو داشت و همه تصور می کردیم که بی مصرف ها 2 اینبار فیلم بهتری نسبت به نسخه اولش دربیاد. اما فیلم مانند نسخه اول از ضعف فیلمنامه رنج می بره و با اینکه اکشن و ساختار بصری بی نقصِ اما روح دمیده شده دراین کالبد خوش تراش بی مایه و ضعیف است. فیلمنامه واقعا سطحی است و قطعا از محبوبیت و ماندگاری فیلم در آینده کم می کند. اما اینبار وزنه حضور بازیگران سنگین تر از وزنه داستان بود و تا حدودی دیدن دوباره آرنولد مسلسل بدست و لگدهای چرخشی معروف فرانکی به تحمل کردن فیلم کمک کرد. اما تیر و مسلسل و کشت و کشتار بی هدف و مبارزه های سطحی پوچ، به بی مصرف بودن اثر بیشتر کمک می کند. در فیلمنامه کاراکتر بدمن فیلم که فرانکی (ژان کلود ون دام) اونو بازی کرده اصلا پرداخته نشده و معلوم نیست چه کسی ه و از کجا پیدایش شده و به چه دلیل شرارت می کنه!؟ وجود چاک نوریس بی معنی است و رگبار بستن دشمنان توسط او بدون اینکه خودش کوچکترین خراشی بردارد مضحک جلوه کرده و به بازی های ویدئویی شبیه است. برای جت لی دلم سوخت که به خاطر چندرغاز پول حاضر شد به مدت 3 دقیقه در فیلم حضور داشته باشه! ایکاش از اول پیشنهاد بازی را نمی پذیرفت. در آخر شاید فروش 300 میلیون دلاری فیلم موفقیت آن را توجیه کند و شاید این فروش نسبتا خوب برای تجدید دیدار با قهرمان های افسانه ای دورانمان بود. مردم نشان دادند برای دیدن دوباره آرنولد با آن سیگار برگ معروف گوشه لبش و شنیدن عبارت: «من برگشتم» حاضرند صدها دلار بپردازند. شاید همین حضور اسطوره ها در کنار هم ضعف محتوای فیلم را بپوشاند و همین فروش بالا و ریتینگ بالای کاذب imdb بازتاب دهنده این بود که مردم حاضرند به هر بهانه ای قهرمان هایشان را ببینند. با این دید فیلم بی مصرف های 2 فیلم نوستالژی و دلچسبی بود و فقط بدرد مخاطب با رنج سنی 24 سال به بالا میخورد و بس. همانها که با این قهرمان های کبیر بزرگ شده اند.